Metoda Mechanicznego Diagnozowania i Terapii Mc Kenziego – metoda diagnozowania i leczenia bólów kręgosłupa wynikających z przeciążeń statycznych i dynamicznych. Cechą charakterystyczną tej metody jest wnikliwy wywiad i badanie, a przez to precyzyjna diagnoza przyczyn bólowych kręgosłupa. W metodzie tej duży nacisk kładzie się na rolę pacjenta w procesie zdrowienia oraz profilaktykę. Metoda wykorzystuje powtarzane ruchy do oceny ( kierunku pogarszającego stan pacjenta) jak i leczenia (tzw. preferencja kierunkowa) by zdefiniować zagrożenia oraz wyznaczyć kierunek ruchu działającego leczniczo. Praca w koncepcji Mc Kenziego stosuje niezbędne minimum interwencji ze strony terapeuty, unikając w ten sposób stwarzania zależności od terapeuty. Odpowiedzialność za proces leczniczy jest więc rozłożona równomiernie między pacjenta i terapeutę, który edukuje pacjenta co do stanu zdrowia pacjenta, istniejących zagrożeń oraz profilaktyki w przyszłości. Twórca metody wskazuje ponadto na istotność wykonywania ćwiczeń w bólach kręgosłupa, utrzymywania prawidłowej postawy oraz sposobów na zmniejszenie obciążeń kręgosłupa podczas wykonywania czynności dnia codziennego w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby.

Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) to metoda oparta na proprioceptywnym torowaniu ruchów polegająca na odtwarzaniu utraconej funkcji ruchu z wykorzystaniem doświadczeń pochodzących ze schematów rozwoju ruchowego dziecka oraz wielozmysłowego bodźcowania (m.in. bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe, równoważne, proprioceptywne). PNF to również świetny sposób na urozmaicenie terapii, działanie zawsze bez bólu, a przy tym niezwykle efektywny, gdyż skupia się bezpośrednio na problemie, z którym pacjent zwrócił się do terapeuty. W pracy z pacjentem wg. koncepcji PNF wykorzystuje się funkcjonalne wzorce ruchu, by przywrócić prawidłowy tor ruchu, poprawić jego ergonomię, zaktywować osłabione mięśnie przy pomocy silniejszych grup mięśniowych, wprowadzić ruch w bolesnym stawie bez zwiększania dolegliwości.

– (wg. Kaltenborn-Evjenth, Maitland, IOM, Lewita) Terapia manualna to metoda pracy opierająca się na szczegółowym badaniu pacjenta, diagnozie, a następnie leczeniu manualnym. Postępowanie dotyczy pracy ze wszystkimi stawami, strukturami torebkowymi, więzadłami i mięśniami. Do technik leczniczych zalicza się: masaż (poprzeczny, funkcyjny), rozciąganie mięśni, mobilizacje stawowe, manipulacje oraz specjalistyczne ćwiczenia. Terapia manualna jest więc wysoko wyspecjalizowaną gałęzią fizjoterapii opartą na biomechanice i funkcji układu ruchu człowieka wspartą wiedzą naukową. Terapeuta manualny to osoba wysoce wykwalifikowana, potrafiąca właściwie diagnozować i leczyć zaburzenia, stany pourazowe, czy bólowe układu ruchu człowieka, nie ograniczając się jedynie do masażu leczniczego.
Terapia manualna znajduje zastosowanie wszędzie tam, gdzie występuje ból i/lub ograniczenie ruchu w stawie czy tkanek. Najszybsze odczuwalne efekty widoczne są w przypadku stanów przeciążeniowych tkanek czy stawów, jednak także w stanach pooperacyjnych świetnie przyspiesza i poprawia funkcjonowanie aparatu ruchu. Terapia manualna jest nieoceniona w rehabilitacji ortopedycznej.

• Kaltenborn Evienth
• Cyriax
• IAOM
• Maitland
• FDM – (Fascial Dystorsion Model)- koncepcja pracy oparta na dystorsjach (zaburzeniach) powięziowych. Twórcy wyróżniają 7 głównych dystorsji powięzi, które charakteryzują się swoistym mechanizmem powstawania (urazu, przeciążenia) oraz tzw. „body language”, czyli specyficznym pokazywaniem na ciele miejsca bólu lub zaburzenia. Po wnikliwej analizie wywiadu terapeuta przechodzi do terapii, która w przypadku 3 z 7 dystorsji może być bolesna, ale zarazem jest niezwykle skuteczna, w natychmiastowy sposób zmniejszając dolegliwości bólowe pacjenta lub zwiększające zakres ruchu w stawie nawet o 70% już podczas pierwszej terapii.
• Terapia tkanek miękkich – Techniki tkanek miękkich to różnorodne działania terapeutyczne (min. Techniki Energizacji Mięśni – MET, Mięśniowo-Powięziowe Rozluźnianie – MFR, Techniki Aktywnego Rozluźniania – ATR, Pozycyjne Rozluźnianie – PR) dokonywane przez terapeutę na mięśniach, powięziach, ale oddziałujące również na sąsiadujące stawy czy układ nerwowy. Dzięki różnorodności technik terapeuta ma możliwość dobrania odpowiedniego środka leczniczego do aktualnego stanu pacjenta niezależnie czy znajduje się on w stanie ostrym, podostrym czy przewlekłym.Praca na tkankach miękkich wykorzystuje elementy masażu głębokiego, rozciągania , rozluźniania obszarów o wzmożonym napięciu. Normalizując napięcia w ciele dajemy szansę na poprawę wzorców ruchu, a tym samym zwiększamy ergonomię ruchu. Dzięki temu unikamy wielu przeciążeń, które to prowadzą do poważniejszych urazów. Działania na tkankach miękkich to świetne rozwiązanie, kiedy problem pacjenta dopiero kiełkuje.
• Terapia przeciwobrzękowa
• Masaż leczniczy